بنام الله که تمامی ذرات عالم بسته به ذات مقدس اوست ...

بنام الله که عشق را در وجودم به ودیعه گذاشت ...

بنام الله که دستم را بخشندگی آموخت ...

به یاد بیاوریم ...

چه کارهایی ما را زیباتر می کند . دنیا را جای بهتری می کند و چه کارهایی را می توان فراموش کرد ...

رها کرد ...

سخت نگرفت ...

چه چیزی مهم تر از دیدن ٫ لمس کردن و حساس شدن است ؟

می بینیم !!!

همه ی چیزهایی را که در اطرافمان می گذرد . این یعنی احساس مسئولیت ٫ تعهد ٫ احساس وظیفه ...

می شنویم !!! و این یعنی بی تفاوت نبودن ٫ در خواب فرو نرفتن ...

لمس می کنیم !!!

سردی و گرمی را ٫ داشتن و نداشتن را ٫ لذت و رنج را و این یعنی انسان بودن ...

پس از انسان شدن نباید ترسید . هر چه بیشتر متعالی شوی بیشتر می بینی و بیشتر دریافت می کنی ...

زندگی در حال حرکت است . هر چه سبکتر باشی آسوده تر در مسیر پیش می روی !

آنوقت شگفتی های زندگی ترا از به پیش رفتن باز نخواهد داشت ...

یادمان باشد ! وقتی به دیگران فکر می کنیم آنها را جزیی از خودمان بدانیم .

یادمان باشد ! که آنها آدمک های کوکی نیستند انسان هستند و به یادشان باشیم ...

باید به یاد بیاوریم ...

چه چیزهایی ارزش دوباره دیدن ٫ شنیدن و لمس کردن را دارد

و چه چیزهایی را باید ندید و از کنارش رد شد و حتی یک لحظه هم روی آن مکث نکرد ...

وقتی قدم های تو به سمت زندگی بخشیدن محکم و مداوم به پیش می روند تو ردی از خودت به جای می گذاری که هر کس آن رد پا را پیدا کند هدایت می شود و راه خودش را پیدا می کند

اما وقتی با تردید و پوچی و بی تفاوتی زندگی کنی هیچ ردی از تو باقی نمی ماند ...

بگذار رد پای تو ترا به سمت زندگی بخشیدن و پذیرش مسئولیت هدایت کند ...

بگذار هر حرکتی از تو نشانی باشد برای گم کرده راه ها تا مسیر هدایت را پیدا کنند

و تو شمع و چراغی باشی در راه کسی یا کسانی و پیوسته از حق مدد بخواه ...

و از حق مدد بخواه ...